Ποιος είναι ο εσωτερικός κριτής και τρόποι να συμφιλιωθώ μαζί του…

Έχεις ακούσει ποτέ τον εαυτό σου να απευθύνεται σε σένα με φράσεις όπως “εσύ φταις”, “πάλι τα έκανες θάλασσα”, “δεν θα τα καταφέρεις ποτέ” κ.ά; Είναι μια φωνή αποδοκιμασίας, αρκετά γνώριμη σε όλους, είτε έχουμε κάνει εργασία με τον εαυτό μας (ψυχοθεραπεία, ενεργειακές θεραπείες, διαλογισμό, αυτογνωσία κ.λπ) είτε όχι.

Πολύ συχνά αποκρίνεσαι στον εσωτερικό κριτή σαν να έχει δίκιο, ή σαν να έχει κάποιας μορφής εξουσία ή δύναμη πάνω στη θέληση και την αυτοπεποίθησή σου. Όμως η σχέση με αυτή την φωνή της αποδοκιμασίας είναι πλάνη. Δεν υπάρχει πραγματικά εσωτερικός κριτής.

Ποιος είναι ο εσωτερικός κριτής;

Η φωνή αποδοκιμασίας και κριτικής αφορά ένα δικό σου κομμάτι που ζητάει προσοχή. Θέλει να ενωθεί μαζί σου ώστε να γίνετε ξανά ένα, όμως για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αναγνωρίσεις σε ποιο σημείο έγινε ο διαχωρισμός. Για αυτό είναι σημαντικό να παρατηρείς πότε εμφανίζεται και έτσι να εστιάσεις σε τι το φέρνει στην επιφάνεια, ώστε να το θεραπεύσεις. Με αυτόν τον τρόπο, είναι μια ευκαιρία όποτε εμφανίζεται η φωνή ντροπής ή φόβου ή ανεπάρκειας, να του υπενθυμίζεις πόσο πολύ το αγαπάς.
Μπορείς να φέρεις τα χέρια στην καρδιά, να πάρεις μια βαθιά αναπνοή και να πεις σε αυτό σου το κομμάτι ότι είσαι εκεί για αυτό, είσαι παρόν, νοιάζεσαι και θέλεις να συμφιλιωθείτε, να γίνετε ξανά ένα. Οποιαδήποτε στιγμή λοιπόν νιώσεις ένα σφίξιμο ντροπής ή άγχους, αυτή είναι μια εσωτερική αντίδραση σε μια αίσθηση που σου θυμίζει ένα γεγονός από το παρελθόν, το οποίο δεν έχει αντιμετωπιστεί, ξεκαθαριστεί ή λυθεί ακόμη. Όμως ποτέ δεν είναι αργά!

Τρόποι να συμφιλιωθείς με τον εσωτερικό κριτή Αυταγάπη

Η αυταγάπη τα νικάει όλα. Όταν αγαπάω τον εαυτό μου, του επιτρέπω να είναι ευάλωτος, ατελής, να κάνει λάθη και να μην γνωρίζει τα πάντα. Ακόμη καλύτερα, όσο περισσότερο αγαπώ τον εαυτό μου, τόσο κατανοώ ότι τα λάθη είναι μια ευλογία και ότι όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μου είναι ακριβώς αυτά που χρειάζομαι, διότι μέσα από τα λάθη μαθαίνω, είναι μέρος της εκπαίδευσής μου το να προσπαθώ και να αποτυγχάνω.

Όσο αφήνομαι στο να προσπαθώ, στο να κάνω όλα όσα φοβάμαι αλλά επιθυμώ μέσα από την ψυχή μου να κάνω, τόσο η επιτυχία θα είναι κάτι που δεν θα έχει σημασία, και ο εσωτερικός κριτής, το κομμάτι του εαυτού μου που βρίσκεται σε διαχωρισμό, θα μικραίνει.

Μη ταύτιση / Μη αντίδραση

Ένας ακόμη τρόπος να διαχειριστώ μια κρίση εσωτερικής σύγκρουσης, όπου ο εσωτερικός κριτής είναι σε έξαρση είναι να μην του δώσω ενέργεια. Να μην του δώσω δηλαδή σημασία, προσοχή και παραπάνω χρόνο και αξία από όσο χρειάζεται (δηλαδή καθόλου). Στον βουδιστικό διαλογισμό το πρώτο που διδάσκεται κανείς είναι η μη αντίδραση είτε στην ευχαρίστηση είτε στον πόνο. Αυτή η μη αντίδραση δεν γίνεται με σκοπό να μην νιώθει κανείς τίποτα, αλλά να μην χαθεί μέσα σε αυτά, πηγαίνοντας πέρα από τον πόνο και την ευχαρίστηση.

Πέρα από τον πόνο και την ευχαρίστηση βρίσκεται η αναγνώριση, η αλήθεια, ο εσωτερικός πλούτος του αληθινού μου εαυτού. Ο σκοπός στον διαλογισμό είναι η εναρμόνιση, η αρμονία, η ισορροπία και το να ζει κανείς μια ζωή με την βαθιά σταθερότητα της επίγνωσης. Για να μην αντιδράσεις σε έξαρση του εσωτερικού κριτή ένα άλλο εργαλείο είναι η αναπνοή.

Αναπνοή

Η αναπνοή είναι μια πύλη μέσα από την οποία περνάμε στα συναισθήματα που είναι αποθηκευμένα στο σώμα. Η αναπνοή συνδέει το σώμα με το πνεύμα, είναι ένα κύμα που ανεβοκατεβαίνει διαρκώς μεταξύ ουρανού και γης. Όταν ο εσωτερικός κριτής, σαν ένα ανικανοποίητο παιδί, επαναλαμβάνει σαν μάντρα την προσκόλλησή του σε ένα αποτέλεσμα, τότε πάρε μερικές βαθιές, μακριές, κοιλιακές αναπνοές. Μπορείς να βρεις και στο youtube ασκήσεις αναπνοών για να βοηθήσεις ακόμη περισσότερο τον εαυτό σου να βιώσει τα συναισθήματα που αναδύονται εκείνη τη στιγμή.

Όσο βαθύτερα βιώνω τα συναισθήματα που είναι μπλοκαρισμένα στο σώμα μου μέσω της αναπνοής, τόσο απελευθερώνω τον εαυτό μου από την ανάγκη να χρειάζεται διαρκώς μια εσωτερική ή εξωτερική σύγκρουση για να κάνει αυτή την απελευθέρωση. Και προχωράμε στο επόμενο εργαλείο που είναι μέρος όλων των προηγούμενων.

Παρατήρηση

Η παρατήρηση είναι βασικό στοιχείο αυτογνωσίας. Πρόκειται για μια πρακτική που δεν είναι ιδιαίτερα επιθυμητή στην σύγχρονη κοινωνία καθώς οτιδήποτε κάνουμε μας προτρέπει να πάψουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας και να κοιτάζουμε διαρκώς προς τα έξω. Όμως είναι απαραίτητη η παρατήρηση, και κυρίως του εαυτού, για να κατανοήσω τι μου συμβαίνει, ιδιαίτερα όταν γίνεται μια εσωτερική σύγκρουση όπως αυτή με τον εσωτερικό κριτή.

Η παρατήρηση θα μου επιτρέψει να πάω βαθύτερα στο πώς αισθάνομαι, στο αν αισθάνομαι (πολύ συχνά δεν αισθάνομαι ότι δεν αισθάνομαι, είναι το αποτέλεσμα τραύματος ή συσσωρευμένων τραυμάτων και ονομάζεται «αποσυσχέτιση», δηλαδή αποταυτίζομαι από το σώμα ώστε να μην νιώθω, λογικά συνήθως συμβαίνει για την αποφυγή πόνου) και στο τι χρειάζομαι για να επανέλθω σε ισορροπία. Όμως η στεγνή παρατήρηση είναι κρύα. Δίχως τη ζεστασιά της αγάπης ως πρόθεση απλώς θα λειτουργήσει μηχανιστικά, δημιουργώντας ίσως ακόμη βαθύτερο σχίσμα. Κι έτσι μεταφερόμαστε στο κλειδί για την αυτοθεραπεία.

Αυτοσυμπόνοια

Είναι δύσκολο να πάει κανείς μακριά στην θεραπεία του εαυτού δίχως συμπόνοια. Συμπόνοια για τον εαυτό αλλά και για τους άλλους, γιατί συχνά συμβαίνει μόνο το ένα από τα δύο και αυτό οδηγεί ξανά σε κάποιας μορφής ανισορροπία. Δεν μπορώ να συμπονώ μόνο τον εαυτό και όχι τους άλλους, ούτε μπορώ να συμπονώ μόνο τους άλλους και όχι τον εαυτό. Η συμπόνοια είναι ολική ή υπάρχει κάποιας μορφής διαστρέβλωση ή έλλειψη αλήθειας. Η δύναμη της αγάπης οδηγεί στην συμπόνοια αναπόφευκτα. Και οι δύο μαζί είναι οι υπερδυνάμεις που μπορούν να μεταμορφώσουν τον κόσμο όλο. Διότι εμπεριέχουν το δυναμικό της συγχώρεσης. Όσο κάνω κύκλους γύρω από τα ίδια θέματα στη ζωή μου, τόσο αποτρέπω το καινούριο, το νέο, το αληθινό, να εμφανιστούν σαν προοπτικές για μια νέα μεταμορφωτική εμπειρία ζωής. Με την δύναμη της αγάπης, της συγχώρεσης, της συμπόνοιας, των συναισθημάτων και της παρατήρησης, μπορώ σταδιακά να αρχίσω να αλλάζω επίπεδο επίγνωσης και να προσκαλώ στη ζωή μου περισσότερη χαρά και ροή. Έτσι, κάθε φορά που ο εσωτερικός μου κριτής εμφανίζεται μπορώ να εξασκηθώ στην αποδοχή, στην συγχώρεση, και στο να του δίνω τον χώρο που χρειάζεται για να εκφράσει όσα συναισθήματα έχει κρατήσει μέσα του από μικρό παιδί… με βαθιές μακριές αναπνοές και κατανόηση πως όλα όσα κάνει, τα κάνει για το κάλο μου, το καλό, του καλό μας, το καλό όλων μας….

Για να βρείτε διαλογισμούς μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα μας στο youtube αλλά και τα σεμινάριά μας εδώ.

Με υποστήριξη και αγάπη,

Μαριάννα

Inspirited, the art of embodying spirit

NEWSLETTER

Κάνε εγγραφή

Με την εγγραφή σου στο Newletter θα λάβεις δωρεάν στο email σου το εργαστήριο Ορμονική Εξισορρόπηση από την σειρά σεμιναρίων “Άνοιγμα στη θηλυκότητα”.